کوروش پسر عزیز ما

اینقدر این روزا عسل شدی که نمیدونم از کجا شروع کنم برات بنویسم (الان لالا کردی ) همش دلت می خواد راه بری دیگه روروک رو هم قبول نداری می خوای که من کمکت کنم تا بتونی به همه چی نزدیک بشی ، وقتی رات میبرم تندتند میدویی خیلی بامزه میشی دیگه بغلم نمیمونی همش می خوای که راه بری الهی مامان فدای راه رفتنت بشه دیگه خیلی صحبت میکنی البته به زبون خودت ، وقتی کسی از راه میرسه تند تند براش حرف میزنی انگار میخوای خبرارو زودی بدی ازتم که سوال میکنن جواب میدی خیلی ماه شدی مامان جون دیگه یادم نمیاد که برات بنویسم ...

جیگر مامان ، قند عسلم این روزا عسل تر از دیروزی. هر روز کارای جدید  یاد میگیری ظرف به به رو که دست مامان میبینی دستات رو تندتند میزنی روی پات که زودتر به به رو بده وقتی اسم حموم میاد حسابی خوشحال میشی و وقتی که مامان چراغ حموم رو روشن میکنه تو دیگه نمیتونی صبر کنی و تا مامان آماده حمومت کنه دیگه به گریه میفتی.... دستشویی هم که میریم که شمارو تمیز کنیم تازگی ها قصد آینه دستشویی رو کردی و مامان و میترسونی کارای دیگه هم بلدی ولی مامان الان هیچی دیگه یادت نمیاد ...